Exploring Costa Rica

Lieve allemaal,

Het is weer de hoogste tijd voor een verslag want ik heb de afgelopen weken weer veel meegemaakt en gedaan. In mijn laatste verslag schreef ik dat mijn ouders bijna kwamen. Helaas zijn ze inmiddels alweer een paar dagen terug in Nederland, maar we hebben echt een super tijd gehad!

Ik mocht bijna 2 weken met ze mee op reis van mijn werk. Dat kwam mede doordat ik de reis via mijn werk heb samengesteld, we hebben daardoor veel hotels bezocht waar ook veel van onze klanten heen gaan. Mijn werk heeft er belang bij dat ik veel van die hotels bezoek, omdat ik sinds ik terug ben van de reis meet and greets geef aan de klanten op mijn werk. Tijdens een meet and greet bespreek ik het reisprogramma, de plekken die de toeristen gaan bezoeken en ik geef tips. Het is daarbij belangrijk en fijn als ik vanuit mijn eigen ervaring kan vertellen. Ik had er natuurlijk helemaal geen problemen mee dat ik daardoor zo veel tijd met mijn ouders kon doorbrengen. ☺

Zondagavond 2 november kwamen ze aan, ik had gezegd dat ze met een busje zouden worden opgehaald en dat ik ze thuis zou opwachten. In plaats daarvan had ik ze natuurlijk opgewacht op de luchthaven en ze waren dan ook blij verrast toen ze mij ineens daar zagen staan. Ik kon niet wachten om ze van alles te laten zien. Ze bleven eerst 2 nachtjes in San Jose en in die tijd heb ik laten zien waar ik werk en leef. Daarna gingen ze naar Torteguero en bleef ik nog 2 dagen werken omdat ik al eerder in Torteguero ben geweest. Op donderdag kwamen m’n ouders weer terug uit Torteguero en ben ik samen met iemand van het autoverhuur bedrijf naar mijn ouders gereden. Vanaf daar kon de reis met de huurauto met zijn drietjes beginnen!

We zijn eerst naar Sarapiqui gereden, dit is een leuk klein plaatsje waar van alles te doen is. Vanuit onze kamer hoorden we de brulaap en mijn ouders konden eerst maar niet geloven dat het geluid van een aap kwam, ze bleven maar zeggen dat het geluid van een motor, vrachtwagen of auto afkwam. Ik wist wel beter en gedurende de dagen kwamen ze er ook achter dat het echt een aapje was die zoveel herrie kan maken. Daarbij zaten er nog meer dieren want bij onze lodge lag een kikkertuin waar we gelijk de bekende Costa Ricaanse kikkertjes hebben gespot. De volgende dag stond er een ananastour op het programma bij een Tico die zijn eigen finca heeft (soort boerderij). De eigenaar van de finca, Don, sprak amper een woord Engels dus hij was blij toen hij hoorde dat ik een beetje Spaans sprak. Gedurende de tour speelde ik dus maar voor tolk en ik vond nog dat we het best goed deden met zijn tweetjes, de gids en ik. Nadat we eerst onze eigen tilapia hadden gevangen (die we later die dag als lunch kregen geserveerd) kregen we een rondleiding over zijn stuk land. Hij was heel enthousiast en super trots op zijn finca. We zagen onderweg kleine schildpadden, een kaaiman, hij liet ons zijn ananasplantage zien (en proeven natuurlijk) en al het andere wat hij verbouwde. Nadat we na de rondleiding onze tilapia hadden gegeten kregen we als afscheid allemaal een dikke knuffel van Don en ging onze reis weer verder.

We reden verder richting Fortuna. Fortuna is een dorpje wat aan de voet van vulkaan Arenal ligt. Arenal is de grootste vulkaan van Costa Rica. Na 3 uur rijden hield het asfalt ineens op en moesten we de rest van de weg over een zandpad. We waren blij toen we eindelijk bij de lodge aan kwamen en toen we onze kamer kregen bleek de bumpy ride niet voor niets te zijn geweest. We hadden een hele grote suite en vanuit bed konden we de vulkaan heel mooi zien. De volgende ochtend hadden we een hike met een gids rondom de lodge. Hij vertelde veel, we zagen een aantal dieren en aan het eind van de tour kwamen we zelfs uit bij een waterval!
Na de wandeltocht waren we wel toe aan wat ontspanning. Aan de voet van de Arenal vulkaan komt heet water aan de oppervlakte, hierdoor zijn er verschillende hot springs ontstaan. Die middag hebben we daar een bezoekje aan gebracht en hebben we heerlijk gerelaxt in de baden van zo’n 38 a 39 graden midden in de jungle met een cocktailtje in onze hand.

De volgende dag zijn we rondom het grootste meer van Costa Rica gereden, wat is ontstaan toen de vulkaan is uitgebarsten, richting Monteverde. Monteverde ligt wat hoger en bevindt zich in het nevelwoud, we moesten dan ook onze fleecevesten tevoorschijn halen. Nadat we de eerste dag het stadje een beetje hadden verkent gingen we de volgende morgen alweer vroeg naar het Monteverde reservaat. Hier stond een tour door het park op het programma. Tijdens die tour hebben we verschillende dieren gespot zoals een enge harige tarantula en we hebben de quetzal gespot. Dit is de nationale vogel van Guatamala en sommige fanatieke vogelspotters gaan speciaal naar Costa Rica alleen voor deze vogel. Zulke vogelspotters zijn niet helemaal goed snik denk ik dan, maar.. ik moet toegeven dat zelfs ik, als helemaal geen vogelspotter, de quetzal bijzonder vond.
Die middag zijn we naar de hanging bridges geweest. We liepen over lange smalle bruggen die boven de boomtoppen zijn gelegen. Het is heel gek om boven de bomen uit te lopen en het gaf een heel bijzonder uitzicht.

De volgende ochtend zijn we weer verder gaan reizen, dit keer richting Samara. Na 3 uur rijden kwamen we in een klein dorpje aan de Pacifische kust aan. Die ochtend hadden we in Monteverde onze fleecevesten nog aan, maar in Samara aangekomen was het zelfs in bikini stikheet. Het is heel gek om te zien hoe de natuur in Costa Rica verschilt. Het land is ongeveer net zo groot als Nederland, maar het is zo divers. In Samara hebben we lekker 3 dagen genoten van de zon, zee en het strand terwijl we op een ligbedje lagen, onder de palmbomen, met een cocktailtje in de hand.. zwaar leven he??

Helaas vlogen de dagen in Samara om en vervolgde we onze reis verder richting Manuel Antonio. Hier hadden we ook weer een balzaal van een kamer waar we vanuit bed de apen in de bomen konden zien klimmen. In Manuel Antonio zijn we een dag naar het nationale park geweest. Het is hier erg toeristisch, maar ik snap ook wel waarom. De stranden die ook bij het park behoren zijn stuk voor stuk een paradijsje. Op weg er naar toe slingerden de apen overal rond in de bomen. Toen we eenmaal op het strand aankwamen en we onze spullen op het hagelwitte zand hadden uitgespreid duurde het nog geen minuut of de wasberen kwamen er al aan. Ik lag net lekker te zonnen toen ik me omdraaide en een wasbeer op me af zag draven. Hij was vooral geïnteresseerd in m’n tas die ze proberen open te krijgen. Voor je het weet lukt het ze ook nog en gaan ze er met je eten vandoor. Ze zijn totaal niet schuw en ze laten zich niet kennen, ook al geef je ze een duw. Er zat dus niks anders op dan onze tassen en kleding in de boom te hangen. Wanneer we mensen die in de zee zaten ineens als een gek het water uit zagen rennen, wisten we al hoe laat het was; de wasberen waren bezig hun slag te slaan. Het was grappig om te zien hoe iedereen als idioten de wasberen probeerden weg te jagen. Ik heb me rot gelachen, zo lang die kleine dieven maar niks uit onze tassen mee namen. ;-)

De laatste bestemming van onze reis ging naar Ojochal. Hier verbleven we in houten huisjes weer midden in de natuur. We konden de zee in de verte zien liggen, de apen en toekans in de bomen en de leguanen naast je huisje. De volgende dag werden we opgehaald en reden we richting het nationale park Marino Ballena. Dit nationale park is deels strand en deels zee. We gingen met wat andere toeristen en een gids de boot in en de zee op, op zoek naar dolfijnen. We hebben uiteindelijk 5 uur (in plaats van de geplande 3 uur) gevaren en waren wel meer dan 50 km van de kust af. Maar het was het allemaal meer dan waard want we hebben 3 walvissen en een dolfijn gezien! Het walvisseizoen is ten einde en we hadden dan ook echt geluk dat er nog een aantal walvissen te zien waren. Een walvismoeder met haar jong waren heel actief en voerden een hele show op. Ze sprongen keer op keer uit het water en zwaaiden met hun staart. Het was heel indrukwekkend om die grote beesten te zien en helemaal doordat ze zo actief waren, we hadden weer eens geluk!

Vervolgens moesten we jammer genoeg weer terug richting San Jose. Donderdag ochtend zijn m’n ouders weer teruggevlogen en moest ik helaas weer terug naar het normale leventje en ging ik weer aan het werk. Het was even omschakelen, maar na 2 dagen werken was het alweer weekend en die hadden we natuurlijk alweer vol gepland.

Zaterdag zijn Lotte en ik naar de Tarcoles rivier gegaan met een famtrip. Hier hebben we eerst afval op het strand geruimd, waarna we vervolgens op krokodillentour gingen. In de Tarcoles rivier leven ongeveer 3.000 krokodillen die wel tot 6 meter groot kunnen worden. Omdat de zoetwater rivier aan de zee grenst en de krokodillen ook gek zijn op het zoute water zitten er in Tarcoles zo enorm veel krokodillen. Deze rivier ligt ook dichtbij het strand Jaco waar ik in September was toen er krokodillen waren verdwaald en dichtbij het strand zwommen. Nu snap ik heel goed hoe dat mogelijk was en zal ik niet meer zo snel een duikje nemen in de zee daar.Tijdens de tour hebben we heel veel krokodillen gezien, van klein tot groot. Daarna gingen we naar een opvangcentrum voor (baby)krokodillen en eindigde we in een vlindertuin. Het was een leuk dagje en we kregen zelfs een certificaat voor het vrijwilligerswerk. Ben ik toch nog even goed bezig geweest hier in Costa Rica ;-).

Zondag hebben we een bezoek gebracht aan de Poas vulkaan. Hier wilden we al een tijdje heen, maar omdat we steeds het hele weekend weg waren kwam het er niet van. De wekker ging om 6 uur op onze vrije zondagmorgen, maar een uur later zaten we goed gemutst in de bus richting de vulkaan. Hier aangekomen konden we vanaf de rand van de krater, de krater goed zien. Maar 20% van de bezoekers ziet daadwerkelijk de krater omdat het vaak bewolkt is, we hadden dus geluk. In de krater lag een meer wat een mooi uitzicht gaf. Daarna hebben we een pad gevolgd omhoog waar het Botosmeer lag in de slapende vulkaan. Vervolgens gingen we weer op naar huis en zat het weekend er alweer bijna op.

Ons huis is inmiddels al helemaal versierd en klaar voor de kerst. Niet alleen ons huis, maar overal in het land zit de kerstsfeer er al goed in. Ik heb al veel kerstbomen zien staan en de Costa Ricanen pakken echt uit met kerst. Ook al leven ze in piepkleine huisjes van hout of aluminium platen.. de kerstversiering is aanwezig. Het is hier de hele maand feest, van kerstparades tot kerstmarkten en kermis. Ik heb nog helemaal geen kerstgevoel want het is toch een gek idee, kerst in zo’n warm land.
Naast alle voorbereidingen voor kerst vergeten Lotte en ik natuurlijk ons eigen Sinterklaas feest niet. We hebben gister de film Alles is Liefde gekeken onder het genot van pepernoten die mijn ouders hadden meegebracht. Van de week gaan we ook zelf pepernoten bakken. Daarnaast komen Lianne en Kevin op 5 december naar Costa Rica dus maak ik er met hun gewoon een Costa Ricaanse pakjesavond van.
Voordat zij komen moet ik eerst nog twee weekjes aan het werk. Maar voor aankomend weekend hebben we plannen om naar het strand in Guanacaste te gaan, dus deze week komen we ook wel weer door.

Soms moet ik mezelf er aan herinneren dat ik hier ben om stage te lopen, want af en toe lijkt het wel alsof het allemaal een grote vakantie is…

M’n verhaal is een beetje erg lang geworden, maar jullie zijn in ieder geval weer op de hoogte. De foto’s komen later, want ik ga nu maar weer is mijn 'kookkunsten' uit de kast halen.

Hasta luego en een dikke kus